جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰: دلم ز هجر رخت رو به کلبه غم کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم ز هجر رخت رو به کلبه غم کرد پلاس کلبه غم را لباس ماتم کرد ز تندباد حوادث چه غم چنین که مرا نهال عشق تو در سینه بیخ محکم کرد ملک زحسن تو در آب و خاک سری دید که از مشاهده آن سجود آدم کرد ببین لطافت حاجی که یاد تشنه لبی که سوخت دور ز کعبه به آب زمزم کرد مباد راحت مرهم نصیب بی دردی که با جراحت تیغ تو یاد مرهم کرد گرفت جم همه روی زمین به زیر نگین چو وصف لعل تو نقش نگین خاتم کرد جز آبیاری سروت نداشت جامی چشم که از خیال رخت جوی دیده پر نم کرد جامی هروی