جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۴۷۷: ای کاش من برآن سر کو خاک بودمی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای کاش من برآن سر کو خاک بودمی تا پایمال آن بت چالاک بودمی تا باد بردیم به سر کوی دوست کاش مردم نبودمی خس و خاشاک بودمی پاک است یار و دامن پاکش گرفتمی ز آلایش وجود خود ار پاک بودمی روز شکارگر شدیم بخت سازگار من نیز سر درآن خم فتراک بودمی گر اشک دامنم نگرفتی ز ضعف تن همراه آه رفته بر افلاک بودمی بایستیم به دست ازان زلف رشته ای تا من رفوگر جگر چاک بودمی گر جرعه ای ز ساغر جامی نخوردمی کی رند و دردخواره و بیباک بودمی جامی هروی