جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۴۱۷: بر طرف ماه زلف تو آمد شب سیاه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر طرف ماه زلف تو آمد شب سیاه اینست آن شبی که به است از هزار ماه بی روی تو هزار مصیبت کشیده ایم گر زانکه روی وا نکنی وا مصیبتاه آن کس که راه بر من بی صبر و دین زده ست سرویست خوشخرام و سواریست کج کلاه هست این همه کنایت و روپوش بلکه زد راه من آن که در دل و جانهاست کرده راه آن شاه دلنواز که هرجا نموده روی ذلت له الوجوه وخرت له الجباه دل را به هر دو کون جز او نیست مقصدی روحی فداء مقصد قلبی و مبتغاه جامی مگو که غرق گناهم ز آب می کین آب شست از دل من ظلمت گناه جامی هروی