جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۳۴۳: مهر رخسار تو دارم که جفای تو کشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مهر رخسار تو دارم که جفای تو کشم لطف بالای تو بینم که بلای تو کشم بر زمین پای تو حیف است امان ده که نخست پرده دیده و دل در ته پای تو کشم تنم از ضعف چو مویی شد و خواهم به غلط هر دمش در شکن زلف دوتای تو کشم تا نیابد به تو کس راه اگر بتوانم سوری از کوه بلا گرد سرای تو کشم حلقه دم سگانت به من ارزانی باد تا که در گردن جان طوق وفای تو کشم چون نهی رو به جدایی ز قفا زلف کشان من به هر گام صد افغان ز قفای تو کشم گفته ای چند کشی رنج و غم من جامی هیچ غم نیست ز رنجی که برای تو کشم جامی هروی