جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۳۲۴: ز سجده ای که نباشد در ابرویت رویم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز سجده ای که نباشد در ابرویت رویم به پیشت از خوی خجلت جبین همی شویم چنان ز مهر تو پر شد دلم که می تابد هلال نور زهر استخوان پهلویم ز میل ابروی تو دست داشتم چه کنم نمی رسد به کمان تو زور بازویم شبی که بی تو به زانو نهاده روگریم به یک دو دم گذرد سیل خون ز زانویم برآستان تو می ایستم به قصد نماز سجود خاک درت را بهانه می جویم به سان نقطه منم درمیانه بی سر و پای گرفته دایره عشق تو ز هر سویم ز جام عشق غزالی چو جامیم شده مست نه بر عبث غزل عاشقانه می گویم جامی هروی