جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۳۲۱: نشان پای سگانت که بر زمین بینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشان پای سگانت که بر زمین بینم برآسمان شرف هست عقد پروینم برآن سرم به رهت کرده پای از سر خویش که تا به جاست سرمن ز پای ننشینم جمال عارض و خط تویاد می آید به گرد صفحه باغ از خط ریاحینم چو آمدی به سرم عمر رفته باز آمد برفت جان چو خرامان شدی ز بالینم کند خراش غمت ساز چون بریشم چنگ هزار ناله ز هر تار دلق پشمینم چگونه لاف زنم با کسان ز دین درست هزار رخنه ز عشق تو بیش در دینم چنین که چرخ دغا مهره دزد شد جامی ازین بساط همان به که مهره برچینم جامی هروی