جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۴۵: گر همچو عود جا دهدم یار در کنار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر همچو عود جا دهدم یار در کنار از دست او کنم بر او ناله های زار گویم بدو که ای به سرانگشت مرحمت بگرفته نبض مضطربم را طبیب وار در اضطراب نبض مرا اختیار نیست عشق تو برده است ز دست من اختیار از گوشمال هجر تو چون ناله برکشم گوشی به ناله های من هجر دیده دار عاشق که نالد از غم هجران بدان خوش است کآواز ناله را برساند به گوش یار بلبل شود دراز زبان در نوای شوق چون گوش خویش پهن کند گل ز شاخسار گویند بهر چیست چنین بی قراریت چون در کنار یار بود هر دمت قرار گویم که تا غبار دویی در میانه هست باشد نهفته چهره وحدت درآن غبار جامی به آب دیده نشان آن غبار را تا بی غبار یار شود برتو آشکار جامی هروی