جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۴۲: بیا که خسته دلان را تویی معاد و معاذ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا که خسته دلان را تویی معاد و معاذ بیا که حکم تو را نیست مانعی ز نفاذ مده غرور به لذات خلدم ای زاهد که نیست جز به الم های عشقم استلذاذ به سلک زمره اصحاب ازان سبب ره یافت که بود نقد جبل گوهر وجود معاذ فکن به موج فنا رخت خود که ماهی را نگشت زآفت ساحل بغیر بحر ملاذ به نامرادی عشاق کی تواند ساخت چنین که خواجه اسیر ملاهی است ملاذ خیال کشف حقیقت مکن به قوت فکر که این لغت به قیاس خرد نماید شاذ به عاشقان سبکرو کجا رسی جامی ز بار هستی خود ناشده خفیف الحاذ جامی هروی