جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۸۵: می شوم زنده ز سرکان نازنینم می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می شوم زنده ز سرکان نازنینم می کشد می کشد بیگانگان را نیز اینم می کشد پیش او چون سجده آرم از لگدکوب جفا تا نبینم دیگرش رود در زمینم می کشد می کنم گلگشت باغ از شوق قد و عارضش اعتدال سرو و لطف یاسمینم می کشد در خیال آن لب از خود گم شده جان می دهم چون مگس غرقه شده در انگبینم می کشد نیست دوران را به خونریز من مسکین خطی گرد آن رخ دور خط عنبرینم می کشد گر نباشد بهره ام زان ساق و ساعد باک نیست غیرت دامان و رشک آستینم می کشد من به مهر او خوشم جامی و کین هم حاکم است گر به مهرم می نوازد ور به کینم می کشد جامی هروی