جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۷: نه همین وقت مرا عشق مشوش دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه همین وقت مرا عشق مشوش دارد کیست در دور جمالت که دلی خوش دارد جمع و فرقیست عجب زلف تو را صوفی وار شانه اش جمع کند باد مشوش دارد دل به هر حلقه جدا می کشد از زلف توام دل من بین که ز زلفت چه کشاکش دارد ابرش سرکش توکش جهد از نعل آتش من دلسوخته را نعل در آتش دارد دارد از کاسه سم سرخوشی کاسه می هرکه در راه تو سر بر سم ابرش دارد آفت جان شود و شور جهان هرکه چوتو لب شیرین خط مشکین رخ مهوش دارد میل طفلان سوی نقش است ازان رو جامی بهر تو چهره به خونابه منقش دارد جامی هروی