جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۶: به آن بالا و رخ بر هر زمین کان نازنین پوید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به آن بالا و رخ بر هر زمین کان نازنین پوید سزد کز سایه او سرو خیزد یاسمین روید کنم از پرده های دیده و دل فرش راه او دریغ آید مرا کان پای نازک بر زمین پوید لبش باده ست اگر تلخی کند از وی چه آزارم زهی نادان کسی کز باده طعم انگبین جوید تنم ز اندوه شد چون موی چنگ مویه گر گوتا گشاید موی و بر حال من اندوهگین موید نه هر سجده که جز در قبله رویش برد عابد چو بیند ابرویش را از خوی خجلت جبین شوید مشام جان شد اندر چین زلف او بدانسان خوش که درد سرکشد گر نافه آهوی چین بوید مغنی چون کند بر نظم جامی ساز چنگ خود ز بزم روشنان ناهید بر وی آفرین گوید جامی هروی