جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۶۶: کی بود کی که ز خوان تو صلایی برسد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کی بود کی که ز خوان تو صلایی برسد وز نوال تو نوایی به گدایی برسد مرض شوق تو شد صعب و ازان جان نبرم گر نه از وعده وصل تو شفایی برسد کوه غم شد دلم و نام تو گویم با او بو که در گوشم ازین نام صدایی برسد دل کجا مظهر انوار جمال تو شود گر نه این آینه را از تو جلایی برسد برتر از افسر شاهیست کله گوشه فقر حاش لله که به هر بی سرو پایی برسد رفته از خویش برون در پی لیلی مجنون باشد از محمل او بانگ درایی برسد می رود جامی دلخسته ولی تا نبرند نیست امکان که درین راه به جایی برسد جامی هروی