جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۵۴: به طرف باغ عجب دلکش است سایه بید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به طرف باغ عجب دلکش است سایه بید که لمعه لمعه درخشد ازان میان خورشید زنند چشمکت آن لمعه ها ز جنبش باد که خیز دیده عبرت گشا به لاله و خید به لاله بین که چه سان داغ بر جگر دارد که نیست ساغر عشرت به دست او جاوید به خید بین که فکنده پلاس ماتم خویش که خواهدش به خزان طی شدن بساط امید ز تاج نرگس و تخت گلم به یاد آمد زوال افسر پرویز و مسند جمشید نوای مرغ خزان دیده چیست موسم گل دهد به وصل پس از محنت فراق نوید کنید یاد ز جاوید فرقتی که مراست خدای را چو نوای نوید او شنوید خوش است صورت و معنی به وفق یکدیگر چو نامه تو سیه شد چه سود جامه سفید صریر کلک تو جامی اگر به چرخ رسد ز رشک مزمر خود بر زمین زند ناهید جامی هروی