جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷: جز شمع کافوری مخوان آن سرو سیم اندام را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جز شمع کافوری مخوان آن سرو سیم اندام را کز تن چو پیراهن کشد روشن کند حمام را گیسوی مشکین بر تنش گویی نهاده باغبان بهر شکار بلبلان بر خرمن گل دام را نبود شب مهمانیش حاجت به شمع افروختن کز رخ فروغ صبحدم بخشد نماز شام را از عام دین و دل برد وز خاص زهد و معرفت گسترده دامی خط او تاراج خاص و عام را طوق سیه بختی شده در گردن جان لازمم تا گرد رویش دیده ام آن خط عنبر فام را آرام جانم می برد رفتار تو کو یک زمان بنشین و آرامی بده این جان بی آرام را گفتار جامی را نشان وصف جمالش پس چه غم گر راوی شعرش کند محو از تخلص نام را جامی هروی