جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۵: نفحات وصلک اوقدت جمرات شوقک فی الحشا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نفحات وصلک اوقدت جمرات شوقک فی الحشا ز غمت به سینه آتشی که نزد زبانه کما تشا تو چه مظهری که ز جلوه تو صدای صیحه صوفیان گذرد ز ذروه لامکان که خوشا جمال ازل خوشا همه اهل مسجد و صومعه پی ورد و دعای شب من و ذکر طلعت و طره تو من الغداة الی العشا زکمند زلف توهر شکن گرهی فکنده به کار من به گره گشایی لعل خود که زکار من گرهی گشا دل من به عشق تو می نهد قدم وفا به ره طلب فلئن سعی فبه سعی ولئن مشی فبه مشی به تو داشت خو دل گشته خون ز تو بود جان مرا سکون فهجرتنی و جعلتنی متحیرا متوحشا چه جفا که جامی خسته دل ز جدایی تو نمی کشد قدم از طریق جفا بکش سوی عاشقان جفاکش آ جامی هروی