جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۹۶۱: آخر ای سرو خرامان ز کدامین چمنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آخر ای سرو خرامان ز کدامین چمنی که ز سر تا قدم آشوب دل و جان منی لب ببستم ز سخن لیک به خلوتگه جان گاه دل با تو و گاهی تو به دل در سخنی بنما آن تن نازک ز قبا تا به چمن غنچه دیگر نکند دعوی نازک بدنی خون ما خورده چه آزار دلم می طلبی نوش کردی می ما شیشه چرا می شکنی می دهی یادم ازان لاله رخ ای باد بهار چند آتش به من سوخته دل می فکنی یار بیماری من دید و بسی فاتحه خواند لیک شکرانه آن را که نیم زیستنی جامی آن شوخ به خونریز تو گر تیغ کشد ادب آن ست که گردن نهی و دم نزنی جامی هروی