جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۶۶۵: من دلخسته هر دم بهر آن نازک بدن میرم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من دلخسته هر دم بهر آن نازک بدن میرم گه از رنگ قبا گاهی ز بوی پیرهن میرم چو سایه از سرم برداشت آن سرو روان باری روم بر یاد او در سایه سرو چمن میرم شهید عشق را جز من کسی ماتم نمی دارد که خواهد ماتم من داشتن روزی که من میرم گر از پیراهنش یک رشته پیوند کفن بینم زنم پیراهن جان چاک و از ذوق کفن میرم چنین کز تیشه غم سینه ام صد پاره شد آخر ازان شیرین دهان با درد و داغ کوهکن میرم رو ای همدم تو در بزم طرب با دوستان خوش زی مرا بگذار تا تنها درین بیت الحزن میرم یکی دم نگسلد جامی دلم زان شوخ عاشق کش عجب گر با چنین دل من به مرگ خویشتن میرم جامی هروی