جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۵۷۴: آن ماهرو که چشم من است و چراغ دل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن ماهرو که چشم من است و چراغ دل دردا که سوختم ز فراقش به داغ دل خاطر به فکر غیر مجو لذت غمش عشرت کجا توان چو نباشد فراغ دل گم گشت با نشانی داغش دل از برم آورده ام به زلف وی اکنون سراغ دل تا بسته ام خیال خط و عارضش مرا ریحان و لاله می دمد از باغ و راغ دل هر غنچه کان به سینه ز پیکان او دمید ما را شکفت صد گل راحت ز باغ دل عمری ست بر گذار نسیم عنایتیم باشد که بوی وصل وزد بر دماغ دل جامی بدان امید که آید خیال دوست هر شب به کنج سینه فروزد چراغ دل جامی هروی