جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۵۱۷: از لب میگون تو پرهیزگاران را چه حظ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از لب میگون تو پرهیزگاران را چه حظ لذت می مست داند هوشیاران را چه حظ ای امید ما همه از تو به نومیدی بدل غیر نومیدی ز تو امیدواران را چه حظ یافت با سنبل ز جعد مشکسایت شمه ای ورنه از طوف چمن باد بهاران را چه حظ خاک پایت گر نباشد جای بالین زیر سر بر سر کوی تو شبها خاکساران را چه حظ گرنه هر سو بلبلی چون من زند دستان شوق از بهار خوبی آخر گل عذاران را چه حظ من ز بخت خود لگد کوبم به راه آن سوار ورنه از آزردن موران سواران با چه حظ دیده بی خواب جامی گشت ازان رخ بهره مند از فروغ مه به جز شب زنده داران را چه حظ دیده بیخواب جامی گشت ازان رخ بهره مند از فروغ مه بجز شب زنده داران را چه حظ جامی هروی