جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۴۳۶: کند گل چون رخت خود را تصور
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کند گل چون رخت خود را تصور ازان دارد ز گل غنچه دلی پر من آزاده را کشت از غمت سرو بریدش باغبان کالحر بالحر تواضع می کنم پیش سگانت نشاید از فرودستان تکبر مکش آن زلف را هر جانب ای باد که بس در پیچ و تاب است از تکسر چو گویم جرعه جامت حق ماست تو را تلخ آید آری حق بود مر به دستم هر که بیند ساعد تو به دندان گیرد انگشت تحیر شد از گریه تن چون موی جامی نهان در اشک همچون رشته در در جامی هروی