جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۴۰۳: جز سر کویش من آواره را مسکن مباد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جز سر کویش من آواره را مسکن مباد بلبل بی خان و مان را جای جز گلشن مباد بر درش شبها سگان را جا و من محروم ازان وه چه روز است این که دارم سگ به روز من مباد دیگران را دیده روشن گر چه از مردم بود جز به روی آن پریرو چشم من روشن مباد گر چه هر دم خاک گردد در رهش صد جان پاک هیچ گه زین رهگذر گردی بر آن دامن مباد صد بلا گر پیش پیش آید به هر گامی مرا هرگزم از کوی عشقش روی برگشتن مباد گر سگانش را خلد خاری به پا از بهر آن غیر نوک نشتر مژگان من سوزن مباد گر بود روزی معاذالله که نتوان دیدنش جامی بیچاره را آن روز جان در تن مباد جامی هروی