جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۳۲۶: دی دولتم مساعد و اقبال بنده بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دی دولتم مساعد و اقبال بنده بود کان آفتاب سایه به حالم فکنده بود سرو قدش فلک نپسندید در برم ور نی ز باغ عمر همانم بسنده بود بارنده همچو ابر ازان گشت چشم من کایام وصل یار چو برق جهنده بود بر شاخ گل که پیش رخش لاف لطف زد خندید غنچه در چمن و جای خنده بود وصلش مجو در اطلس شاهی که دوختند این جامه بر تنی که نهان زیرژنده بود آخر ز خون دیده روان ساخت کوهکن آن جوی سنگ را که پی شیر کنده بود جامی به ناخوشی غمش عمر بگذراند خوش داشت خویش را دو سه روزی که زنده بود جامی هروی