جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۲۷۹: خوش آن که غم عشقت با جان وی آمیزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آن که غم عشقت با جان وی آمیزد بر یاد تو بنشیند وز شوق تو برخیزد چون قبله شود رویت از سجده نیاساید ور جام دهد لعلت از باده نپرهیزد دل بشکندم چشمت خون ریزدم از دیده مست است عجب نبود گر بشکند و ریزد گر سرو دلاویزت طرف چمن آراید کی غنچه دل پر خون در شاخ گل آویزد شعری ست سیه زلفت گردی ست ز مشک این خط کش باد صبا بر گل زان شعر سیه بیزد چون صید کنی مشکل حاجت به کمند افتد گر تیر زنی آهو از پیش تو نگریزد گر شعر خوشت باید خوش کن دل جامی را خاطر که حزین باشد کی شعر خوش انگیزد جامی هروی