جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۲۶۹: خنده ای زد دهنت رسته دندان بنمود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خنده ای زد دهنت رسته دندان بنمود وز رگ جان گره غصه به دندان بگشود هست گویی ز لطافت ذقنت وز خوبان کس درین عرصه چو تو گوی لطافت نربود جیب جانم که شد از دست غمت چاک بدوز تاری اندر شکن زلف تو انگار نبود همه کس کشته خود می درود بخت نگر که دلم مهر و وفا کشت و غم و درد درود هستم از مردمک دیده خود غرقه به خون که چرا دوش در آغوش خیال تو غنود رود نیلی ست روان سوی تو ای مصر جمال چشم گریان که شد از سنگ جفای تو کبود بس که جامی پی پابوس تو هر سوی دوید پای او سود ولبی بر کف پای تو نسود جامی هروی