جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۲۶۴: دل ز خوبان نکشد جز سوی آن سرو بلند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل ز خوبان نکشد جز سوی آن سرو بلند وه که خون شد جگرم زین دل دشوار پسوند رنج بی فایده چندین مکش ای خواجه حکیم کی بود مرهم داغ تو مرا فایده مند هر درختی که دلم در چمن عیش نشاند تندباد غمت آمد همه از بیخ بکند خنده غنچه بود وقت گل از گریه ابر گریه من نگر ای غنچه سیراب و بخند خط شبرنگ تو دودی ست کز آتش برخاست چون پی چشم بدان خال سیه سوخت سپند من نیم آن که کشم از خط سودای تو سر گر چه سازند جدا چون قلمم بند ز بند کی رسد دست به مشکین رسنت جامی را همتش گر چه بر اوج فلک انداخت کمند جامی هروی