جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۲۱۷: باده تا چاشنیی زان لب چون نوش گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باده تا چاشنیی زان لب چون نوش گرفت آتش از رشک به جان من مدهوش گرفت همت من که فلک غاشیه اش داشت به دوش عاقبت غاشیه عشق تو بر دوش گرفت لاف با لطف بناگوش تو چون سیم زده ست زر پی عذر چرا حلقه شد و گوش گرفت دوش تا صبحدم از یاد تو بی خود بودم امشبم باز همان بی خودی دوش گرفت خواهم از رشک قبا جامه جان چاک زدن که چرا قد تو را تنگ در آغوش گرفت عشقت از درد سر هوش و خرد بود به تنگ دل من ترک خرد کرد و کم هوش گرفت جامی از ظلم تو ای ماه سپاهی خواهد دامن شاه عطاپاش خطاپوش گرفت جامی هروی