جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۱۶۵: هر نشان کز خون دل بر دامن چاک من است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر نشان کز خون دل بر دامن چاک من است پیش اهل دل دلیل دامن پاک من است دمبدم ای غنچه رعنا مخند از گریه ام کین چمن را آب و رنگ از چشم نمناک من است عشق تو نگرفت بالا تا دل و جانم نسوخت آری این آتش بلند از خار و خاشاک من است چاشنی شربت مرگم رهاند از داغ هجر آنچه در کام کسان زهر است تریاک من است شد تنم فرسوده زیر سنگ بیداد بتان کشته عشقم من و این سنگها خاک من است ترک مرهم گو طبیبا کین جراحت بر دلم یادگار از ناوک بدخوی بی باک من است گفتمش بردی ز جامی دل به زلف خویش بند گفت هر صیدی کجا لایق به فتراک من است جامی هروی