جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۱۱۶: مرا چو قبله نگردد به عیدگه رویت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا چو قبله نگردد به عیدگه رویت ز عیدگه کنم آهنگ کعبه کویت تو عید خلقی و قربانت آنکه مردم را کشد به غمزه خون ریز چشم جادویت اگر چه نیست درین عید رسم مه دیدن نمی رود ز ضمیرم خیال ابرویت گذشتم از هوس کعبه و طواف حرم همین بس است مرا حج که بگذرم سویت ز تاب هجر تو می سوختم بحمدالله که سایه بر سرم انداخت سرو دلجویت به ضبط مملکت دلبری گشادی دست دعای خسته دلان باد حرز بازویت برون خرام و مترس از گزند کز هر سو هزار بنده چو جامی بود دعاگویت جامی هروی