جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۱۱۵: صد شاخ گل تازه نشاندم به هوایت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صد شاخ گل تازه نشاندم به هوایت بازآ که یکی زان همه ننشست به جایت بی نکهت پیراهن تو خرقه زدم چاک ای غنچه خندان بگشا بند قبایت مرغی ز دلم گر ز پس مرگ بسازند جایی نپرد جز به در و بام سرایت سایم به ته کفش تو رخ بهر تسلی چون دسترسم نیست که بوسم کف پایت هر چند به هر روی قفا می خورم از تو هر جا که روی روی نتابم ز قفایت هر کس به دعا دفع بلا می کند از خویش یارب چه بلایی تو که جویم به دعایت زانسان که گل از خار دمد در دل جامی گل های وفا می دمد از خار جفایت جامی هروی