جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۱۱۰: تا کی ز دیر آمدن و زود رفتنت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا کی ز دیر آمدن و زود رفتنت خون ریزم از دو دیده که خونم به گردنت جای تو نیست سینه تاریک و تنگ من تشریف ده که جای کنم چشم روشنت دارم ز تو به هر سر مویی هزار درد دردا که نیست یک سر مو رحم بر منت آهسته ران که می زند آتش به جان من هر شعله ای که می جهد از نعل توسنت گو باغبان مخوان به تماشای گل تو را ناکرده فرش راه ز سوری و سوسنت می بایدت ز رشته جان جامه بافتن کز تار و پود پیرهن آزرده شد تنت دامن کشان به جامی اگر بگذری شود چون گل ز خون دیده او سرخ دامنت جامی هروی