جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۱۰۲: پیش ازان روزی که گردون خاک آدم می سرشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیش ازان روزی که گردون خاک آدم می سرشت عشق در آب و گلم تخم تمنای تو کشت پای تا سر جمله لطفی گویی استاد ازل طینت پاکت نه ز آب و گل ز جان و دل سرشت روی بنما تا به طاق ابرویت آرند روی طاعت اندیشان ز مسجد بت پرستان از کنشت هیچ باور نامدت هر چند چشم خون فشان بر در و دیوار آن کو شرح شوق ما نوشت گر نگشتم کشته تو کاش باری بعد مرگ بهر قبر کشتگانت خاک من سازند خشت خیز و خونم ریز و فرش لعل گستر زیر پای چون بساط عمرم آخر چرخ در خواهد نوشت در بهشت نسیه خلقی بسته دل لیکن به نقد هر کجا دیدار توست آنست جامی را بهشت جامی هروی