جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۵۴: چه بخت بود که ناگه بر سر رسید مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه بخت بود که ناگه بر سر رسید مرا که داد مژده وصل تو هر که دید مرا رمیده بود دل از هوش و صبر شکر خدا که آن رمیده به دیدارت آرمید مرا فتاد مرده تنی بودم از جمال تو دور به یک نفس لب تو روح دردمید مرا کشم به دیده بسی منت از نسیم صبا که کحل دیده ز خاک رهت کشید مرا گل مراد برآورد در ریاض امید به دل ز هجر تو خاری که می خلید مرا همه ولایت عشقم بود به زیر نگین ز قطره قطره خون کز جگر چکید مرا ز عشق توبه نه مقدور من بود جامی خدا چو بهر همین کار آفرید مرا جامی هروی