جامی هروی
غزلیات جامی
شمارهٔ ۵۳: بس که می آیم به کویت شرم می آید مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بس که می آیم به کویت شرم می آید مرا چون کنم جای دگر خاطر نیاساید مرا از سر کویت من بی صبر و دل هر جا روم گر چه باغ خلد باشد دل فرو ناید مرا هر طرف صد خوبرو در جلوه نازند لیک از همه نظاره روی تو می باید مرا وه چه گفتم من که بینم گاه گاهی روی تو دیگری را خوبرو گفتن نمی شاید مرا بی خودی من ز عشقت گر چه از حد درگذشت هر که بیند روی تو معذور فرماید مرا گر تو را باشد گهی پروای غم فرسودگان نیست غم گر جان و دل از غم بفرساید مرا گفته ای جامی کم است از خاک پای ما بسی زین تفاخر شاید ار سر بر فلک ساید مرا جامی هروی