فرخی یزدی
غزل ها
شماره ۱۸۷: زال گردون را نباشد گر سر رویینتنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زالِ گردون را نباشد گر سرِ رویین تنی جوشنِ رستم چرا پوشد ز ابرِ بهمنی؟ گر ندارد همچو پیران دشت در آهنگِ رزم پس چرا از یخ به سر بِنْهاده خودِ آهنی نیست پشت بام اگر کوه گنابد از چه روی برف آنجا از شبیخون می کند نستیهنی ما نه هومانیم اگر با پافشاری چون کند سوز سرما بر سر ما دست برد بیژنی سینه سوز این سان چرا گر نیست باد بامداد یادگار دشنهٔ کشواد و تیغ قارنی آفتاب چله پنهان شد چرا در زیر ابر آشکارا همچو جم در پنجهٔ اهریمنی کبک دانی از چه آید پیش باز و بابزن تا در آتشدان شود سرگرم بال و پر زنی بس در این سرمای سخت و روز برف و ابر تار گرم شد هنگامهٔ انگشت و چوب و روشنی گوهری را سر به سنگ از پیشهٔ انگشت گر سیم و زر را خون به دل از تیشه هیزم کنی فرخی یزدی