فرخی یزدی
غزل ها
شماره ۱۴۵: چون باد تا در آن خم گیسو درآمدیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون باد تا در آن خم گیسو درآمدیم با خون دل چو نافه آهو درآمدیم با پای خسته در ره بی انتهای عشق رفتیم آنقدر که بزانو درآمدیم دامان پاک ما اگر آلوده شد ز می از آب توبه شکر که نیکو درآمدیم روی تو در برابر ما بود جلوه گر هر جا که رو نهاده و هر سو درآمدیم ما را مکن ز ریشه که با خواری تمام در گلشن تو چون گل خودرو درآمدیم در کوی عشق غلغله ها بس بلند بود ما هم در آن میان به هیاهو درآمدیم محراب و کعبه حاجت ما چون روا نکرد در قبله گاه آن خم ابرو درآمدیم فرخی یزدی