فرخی یزدی
غزل ها
شماره ۱۳۶: در چمن ای دل چو من غیر از گل یکرو مباش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در چمن ای دل چو من غیر از گلِ یک رو مباش گر چو من یک رو شدی در بندِ رنگ و بو مباش تا نخوانندت بخوان هرجا مشو بی وعده سبز تا نبینی رنگِ زردی چون گلِ خودرو مباش گاهِ سرگردانی و هنگامِ سختی بهرِ فکر ای سرِ شوریده غافل از سرِ زانو مباش نان ز راهِ دست رنجِ خویشتن آور به دست گر کشی منّت به جز منّت کشِ بازو مباش از مناعت زیرِ بارِ گنبدِ مینا مرو وز قناعت ریزه خوارِ روضهٔ مینو مباش چون تساوی در بشر اسبابِ خیرِ عالم است بی تفکر منکرِ این مَسلَکِ نیکو مباش راست بینِ گوشه گیر از جفتِ خود شو همچو چشم کج روِ بالانشین پیوسته چون ابرو مباش شیرِ غازی را در این شمشیربازی تاب نیست یا سپر افکن به میدان یا سلامت جو مباش فرخی بهر دو نان در پیش دونان هیچوقت چاپلوس و آستان بوس و تَمَلُّق گو مباش فرخی یزدی