متن 4

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

اقبال نفس در چیزی دیگر است، خواهی که بگویم که اقبال او در چیست؟ اِنَّ لِنَفْسِکَ عَلَیْکَ حَقّاً. اندکی حق او می گزار، دیگر تو را با او چه کار؟ اما اگر او نبودی تو را چه قدر بودی؟ نَفْس در زندگی تَبَع است، باقی کار ارواح راست و سِرّ دل را، تو را قرار می باید دادن که این همه متاع ها جوارح و اعضاء و اصابع و مفاصل و حواس و همه اجزاء، از معده و جگر و غیرهما، پیش من ودیعت است؛ و هرآینه از من باز خواهند ستدن، که روح حیوانی به جملگی حواس ظاهر و حواس باطن همه ودیعت دو روزه است. هرچه تو را در عالم سِرّی است و تعلّق درون دارد، با مردان خدا گوی. وَ مَا اَرْسَلْنَاکَ اِلَّا رَحْمَةَ لِّلْعَالَمِینَ. داخلند گفتن با ایشان بهتر است که به اراذله، این قوم ستّار باشند، هرچه تو را عظیم نماید با ایشان بگوی عجبشان نیاید. ایشان نصیحت کنند که مشت مینداز که بر دِرَفش خواهی زدن. اما نگویند: البتّه مشت مینداز از ضرر باز گویند اما اکراه نکنند وَ ما جَعَلْناکَ عَلَیْهِمْ وَکیلاً. همین است که سوختنی را می سوزد می گوید: &laquo;آهسته تر سوز که طاقت سوختن سخت ندارم و قوّت تحمل آن نیست مرا&raquo;. یا حجّام را می گوید: &laquo;نیش آهسته تر نِه و آهسته تر فُروبُر&raquo; اما هرآینه تا مویی از کالبد هست آتش را با این کار است، تا تمام دمارسیهبرنیارد از طبیعت فایده نیست. بیت:
خود گر سنایی دم زند آتش در این عالم زند
وین عالم بی اصل را چون ذرّه ها برهم زند

محقق ترمذی