فصل 89

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

روح من به کالبد مشغول می &rlm;شد که سرم درد می &rlm;کند اِلی غَیْرَ ذلِکَ و بیرون می&rlm; غیژیداز زیر کالبد و من در وی نظر می&rlm; کردم گل های عقل و ادراک و روح می &rlm;دیدم و هر ساعتی بدین درخت می &rlm;زد و گل های وی می&rlm; ریخت و چون خوشه او را فرومی&rlm; کوفت چون از پوست کالبد بیرون آمدم هر صورتی که مرا می&rlm; شد خود را از آن بیرون می&rlm; کشیدم و در عالم الله و بی &rlm;چونی می &rlm;رفتم و در صفات الله می &rlm;رفتم خود را برافراشته که از همه رنج ها رَستم ناگاه الله را دیدم از پسِ عدم ایستاده و عدم را حاوی همه چیزها گردانیده و چیزها را از عدم بیرون می &rlm;آورد و من می&rlm; دیدم حاصل باز به صفات الله بازرفتم و به آثار سبزه و آب روان و شاهدان حُورگفتم تا این همه خوشی های خوشی را به یکدیگر اندر گشایم و هرچه صورت است می&rlm; شکنم و می &rlm;اندازم و مزۀ معانی بی&rlm; کیفیّت می&rlm; گیرم چنان که حقیقت روح است و یا چنان که الله است که هیچ چگونگی ندارد اکنون الله این عدم نامتناهی را معشوقه گردانیده است و صدهزار جمال و شهوت و عشق و محبّت و رأی و تدبیر و اختیارات و عاشق گشتن و عاشق نواختن و قوّت های گوناگون و انواع حیات و کربزی ها و حیل ها و کنارها و بوسه ها و مجالس خوش این همه را الله بر چهرۀ عدم کشیده است کسی باید که در عدم می &rlm;نگرد و در عشق او قطرات بر رخساره می&rlm; بارد و این &rlm;چنین عدم حاوی گردِ اجزای من است از شش جهت آخر این اجزای من چگونه بی&rlm; مونس و تنها باشد (وَاللهُ اَعلَم).

بهاءُالدّین وَلَد