فصل 72

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

قَالَ الَنَّبُّی عَلَیْهِ السَّلَامُ کَمَا تَعِیْشُونَ فَکَذلِکَ تَمُوْتُوْنَ فَکَذلِکَ تُحشَرَوْنَچنان که دانه ها از بهشت منعقد کردند از هوا و طراوت و سبزۀ آن را به جهان فرستادند در زمین که در رود عمل بر شاکلۀ خود کند سبز و شاخ شاخشود که من شاخ بوده &rlm;ام انگلهشده&rlm; ام باز با همان هنر از عرصۀ جهان سر برزند آدمیان نیز متضاعف الاحوال سر برزنند اگر خار باشند خار و اگر گل باشند گل و اگر سیبستان&rlm;باشد سیبستان&rlm; وَ جَعَلْنَا لَکُمْ فِیْهَا مَعَایِشَ&rlm;از عین عرصۀ خاک تیره شما را تَره هایاین خاک تیره و غبارهای دُردانه می&rlm; خورانیم و ریشه &rlm;ریشه سبز می &rlm;گردانیم باز او را گره می &rlm;زنیم همچون انگلۀ گریبان و زه یکتاییو آن پنبه هرچند که نخست ریشه ریشه است باز ببین که چگونه پنبه&rlm; دانه و انگله می &rlm;کنند آن را و آن ریشه &rlm;ریشۀ مدد از غبار و هوا و آفتاب می &rlm;گیرد همچنان که این دانه ها منعقد می&rlm; شود از این آثار و از آثار بهشت و بر آن وجه صفت می &rlm;گیرد باز هم بر آن وجه شاخ و بال می &rlm;زند ببین که این حبّۀ دل تو از چه آثار منعقد می&rlm; شود هم بر آن وصف در زمین تن تو عمل کند و شاخه ها بر آن وصف از جوارح و اجزای تو سر بیرون کند از خیر و شر و تا قالب تو بر چه اوصاف منعقد شده باشد از خیر و شر چون فروریزد هم بر آن وصف برخیزد باز هر از این جزو تو قابل است بسیار آثار را از سر پستان گوشت سوراخک ها کردند و از آنجا شیر بیرون آوردند چنان که از انامل رسول علیه [السّلام&rlm;] آب بیرون آوردند و از اجزای سیاهی چشم نور بیرون آوردند اگر همه اجزای خاک را بهشت گرداند چه عجب و یا اگر همه اجزای تن را روح گرداند چه عجب باز زبان منارها در جهان از بهر بیان صدق قال رسول الله است علیه السّلام از گزافه مشنو کلمات وی را و هر روز پنج وقت جماعت از بهر آن است که این پنج وقت چون پنج جوی حکمت است و صواب کار است یعنی هرچه دیو در تو پریشان کرده باشد تو در آن پنج وقت به سامان کنی تا ثواب تو مضاعف شود و روح تو مضاعف شود و ادراک تو به غیب بسته شود و مقصد تو را معیّن کند و اقامت صلات که سفر راه آخرت است آغاز کنی&rlm; وَ یُؤْتُوْنَ الزَّکَاةَو فقراءِ این راه را توشه بدهی تا با تو رفیقی کنند که اَلرَّفِیقَ ثُمَّ الطَّرِیقَآخر سمع و بصر که دارید از بهر آن است تا تمییز کنید که اهل دین کیست تا با او جمع شوید إِنَ السَمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ کُلُّ أُوْلَئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُؤلاًیعنی بپرسند که این&rlm; ها را در چه استعمال کردی که دین را و اهل دین را نشناختی و این&rlm; ها را از بهر اقالت تمیز و معرفت داده بودیم اکنون جهد باید کرد تا آن معنی را حاصل کنی که کار تو بدان&rlm; قدر گیرد و قیمت گیرد و آن محبت و حضور است و اخلاص و تمیز است وَاللهُ اَعلَم.

بهاءُالدّین وَلَد