فصل 63

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

سُبْحَانَک می&rlm; گفتم. یعنی پاکی و دوری از عیب تو راست از آن عیب که خلقان پندارند [و اجزای من پندارند و هر جزوی که از اجزای جهان پندارندکه تو قادر نیستی و عالِم نیستی و متصرف ایشان نیستی و آنکه می &rlm;گویند که این اجزا بیننده&rlm; تو نیست که تو چگونه آن اجزا را هست می&rlm; کنی و پَست می &rlm;کنی و بلند می&rlm; کنی نمی&rlm; بینند و آنکه می &rlm;گویند که تو اجزای نور چشم می &rlm;آفرینی و او تو را نمی&rlm; بیند و تو اجزای عقل و هوش و دریافت هست می&rlm; کنی و او تو را نمی &rlm;بیند. نی نی سبحانک آن است که پاکی و دوری از عیب این&rlm; چنین سخن که می&rlm; گویند که هر جزو تو را نمی &rlm;بیند و کسی تو را چگونه شناسد تا نبیند و بی&rlm; دیدن شناختن تو محال باشد آنها که منکر دید تواند تو را نشناخته &rlm;اند خود کسی را میل به خدمت چگونه باشد تا پیشنهاد آن &rlm;کس دید تو نباشد معیّتِ&rlm; وَهُوَ مَعَکُمْ&rlm; آن است، ای اجزا تا دید نباشد معیّت محال باشد پس مگر کفر نادیدن توست و اسلام دیدن توست.
اکنون چون سبحانک گویم و در گلستان بی &rlm;مثل نگرم درخور آن گلستان پاکی ثابت کنم الله را و اگر روی شکرستان بی&rlm; مثل بینم پاکی مر الله را درخور آن ثابت کنم حاصل از تعجیب آن حالت این عجب می &rlm;خیزد. اکنون ادراک اجزای من مر این انواع را هم موجب تسبیح باشد باز سبحانک گفتم یعنی ای الله عجایبی تو و همه عشق ها در عجایبی باشد و همه زندگی ها در عجایبی تو است وَاللهُ اَعلَم.

بهاءُالدّین وَلَد