نیر تبریزی
غزلیات
شمارهٔ ۹۱: ای جوان کاین همه آتش زنیم بر دل و ریش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای جوان کاین همه آتش زنیم بر دل و ریش سینه از آه به تنگ است بیندیش ز خویش نظری کار مرا ساخت مرنجان بازو ای کماندار که بر دل زنیم این همه نیش گله از بخت ندارم چو تو محبوب منی برتر از سلطنت از بخت چه خواهد درویش عشق با عقل من آن کرد که بادی به غبار هجر با جان من آن کرد که سیلی به حشیش ترک چشمت کشد ار تیغ به رویت چه عجب مست چون تیغ برآهیخت چه بیگانه چه خویش سر کویی که شتر گم شود آنجا به قطار من دلی گمشده می جویم از آن زلف پریش خون به دست آر که کار دلم از کار گذشت همه با ناز و تعلل نرود کار ز پیش چند کارم همه از دور به ایما گذرد دل حسرت زده کم زوی ترا حوصله پیش نیّرا دل به یکی بند ز باقی بگسل پای زن بر سر افسانۀ هفتاد و دو کیش وارث تاج ولایت که پس از احمد پاک اوست ناموس جهان داور و باقی همه میش نیر تبریزی