شمارهٔ ۶۳ - حکایت

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

گفت درویشی شبانگه با مرید
خیز و رو از حجره بیرون ای سعید
بارش ار می بارد از ابر مطیر
خار و خس از ناودانها بازگیر
گربه ئی ناگه ز در  آمد درون
آن مریدک گفت هان ای ذوفنون
گربه گر بارید باران تر بدی
کی چو زاهد خشک پا تا سربدی
لحظه ئی بگذشت گفتش ای فقیر
خیز و از همسایگان مقیاس گیر
کاورم کرباس های خود بذرع
یابم آگاهی از آن در اصل و فرع
گفت دم گربه را خالی ز شک
من همی از ذرع دانم چار یک
خیز و دم گربه را مقیاس کن
ذرع زین مقیاس آن کرباس کن
لحظهٔ دیگر بگفت از همجوار
سنگ میزان گیر و در نزد من آر
تا بسنجم پنبه های رشته را
کار کرد مدت بگذشته را
گفت من این گربه را سنجیده ام
بارها هم سنگ سنگش دیده ام
رشته را با گربه در میزان نهیم
تا تمیز وزن این از آن دهیم
لحظهٔ دیگر بگفتش ای جوان
سفرهٔ نان را بیاور در میان
بی سخن بر جست از جا چون سپند
سفره بی نان یافت گشت از غم نژند
گفت نان ما فقیران را که برد
پیر گفتش نیز آن را گربه خورد
ای نکرده خدمت و نابرده رنج
رایگان آخر چه داری چشم گنج
پیر عقلت هرچه گفت از کاملی
در ادای آن تو کردی کاهلی
نور چشم و قدرت بست و گشود
در تو نانی بود کاندر سفره بود
کاهلی شد گربه و نان تو خورد
کار کن بی کار کس مزدی نبرد
در عمل باری صغیر آنقدر کوش
که مراتب گربه گردد بهرموش

صغیر اصفهانی