صغیر اصفهانی
مثنوی ها
شمارهٔ ۲۲ - نتیجهٔ ظلم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بود یکی ظالم مردم گداز مردم از او در حذر و احتراز روز و شبان بود به پیکار خلق کار نبودش مگر آزار خلق کم کمش این خصمی و بیگانگی شد سبب علت دیوانگی رفع نشد خوی بدش از جنون بلکه دل آزاری او شد فزون روز و شبان فتنه برانگیختی با خودی و غیر درآویختی بهر وی از آن روش ناپسند چاره ندیدند بجز کند و بند جست یکی روز ز بند گران گشت چو مجنون سوی صحرا روان مر اجلش بر لب دریا کشید عکس خود از آب مصفا بدید کرد گمان کانکه بآب اندر است نیز چو او آدمی دیگر است تازه شد آن کینهٔ دیرینه اش آتش کین شعله زد از سینه اش از پی آزردن صورت در آب جست بگرداب بلا با شتاب آب مکافات گذشت از سرش رفت بغرقاب فنا پیکرش ای که به همنوع خودی در عتاب عکس تو است اینکه نماید در آب بحرویم و دجله شط و جو یکیست نیک ببین ما و تو و او یکیست با دگران هرچه کنی آن تست چنگ مکافات بدامان تست نیک و بدی از تو نگردد جدا کت نرساند بجزایش خدا تا که توانی مکن آزار کس این بتو اندرز صغیر است و بس صغیر اصفهانی