صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۴۲۲: چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی زهی شرافت خاری که شد فدای گلی به شاخسار جنان بود آشیانهٔ من مرا در این چمن آورد مدعای گلی چه جای نغمه در این بوستان پرخس و خار من این ترانه که دارم بود برای گلی از اینچمن چو صبا در گذر که آلوده است هزار سر زنش خار با صفای گلی مرا بهمره آن گلعذار هرکه بدید بخنده گفت که خاری بود به پای گلی هوای باغ بهشت از تو زاهدا که بس است ز بوستان دو عالم مرا هوای گلی صغیر را به فغان بلبلی بدید و بگفت مگر چو من شدهٔی هم تو مبتلای گلی صغیر اصفهانی