صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۶۴: سواد موی تو اندر بیاض روی نکو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سواد موی تو اندر بیاض روی نکو نوشته است خطی لا اله الا هو فرشتهٔی نه پری نه بشر نه پس چه کسی که هر چه خوانمت از حسن بهتری از او گرفته ام سر خود را ز روی شوق بدست بدین امید که بر پایت افکنم چون گو مرا بروضهٔ مینو چه حاجتست ذکر که هست کوی توام به ز روضهٔ مینو گذشته است ز موی معنبر تو مگر که میوزد بمشامم نسیم غالیه بو جفا و جور تو بر من همه نکو باشد بلی به غیر نکویی نیاید از نیکو صغیر کلب در تست ای شه خوبان مباد آنکه برانیش روزی از سر کو صغیر اصفهانی