صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۹: دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم با خیال طره ات آشفته حالی داشتم یاد ایامی که با لبخندی از لعل لبت میزدودی از دل من گر ملالی داشتم میگرفتم از اشارتهای ابرویت جواب در ضمیر از هر دو عالم گر سئوالی داشتم کاش بودم با کبوترهای بامت همنشین باز خوش بودم اگر بشکسته بالی داشتم تا کنون هجر تو جسم و جان من فرسوده بود در دل خود گر نه ام ید وصالی داشتم زیر شمشیر تو کردم ناله از بی طاقتی در شهیدانت از این فعل انفعالی داشتم این غزل با سوز دل ام یخت پا تا سر صغیر چونکه در دل لاله سان داغ غزالی داشتم صغیر اصفهانی