صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۰۵: یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم در قفای او روم نقش کف پایش ببوسم گر بدست من نیفتد دامنش در رهگذرها خاک گردم سایهٔ قد دلارایش ببوسم گر بپوشد دیده از من تا نبوسم نرگسش را من صبا گردم سر زلف سمن سایش ببوسم گر بایمائی ز ابرو جان شیرین خواهد از من بی تامل جان کنم ایثار و ایمایش ببوسم هر زمان خواهد بیاراید جمال خویشتن را من شوم آئینه عکس روی زیبایش ببوسم گر بجرم عشق دست جور بگشاید برویم ناله گردم تا دل چو سنک خارایش ببوسم حیلتی همچون صغیر انگیزم و هر گاه و بیگه در تصور آرم او را جمله اعضایش ببوسم صغیر اصفهانی