صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۴: از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش پاکان نمی دهند تو را ره بکوی خویش در آرزوی گنج عبث جستجو کنی ای بیخبر چرا نکنی جستجوی خویش عمر ابد ز چشمهٔ حیوان مجو مریز بر خاک بهر آب بقا آبروی خویش یک ساغرم خراب ابد ساخت از چه خم این باده کرده پیرمغان در سبوی خویش بود آنکه آرزوی جهانگیریش بدل بنگر چگونه برد بگور آرزوی خویش بیرون ز حد حوصله مگشای پنجه را یعنی بگیر لقمه بقدر گلوی خویش چون خار چند مایهٔ آزار مردمی گلباش و شاد کن دلی از رنگ و بوی خویش از شش جهت گنه بتو گر بسته ره صغیر از توبه باز کن در رحمت بروی خویش صغیر اصفهانی