صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۴۱: خدا را جمع نتوان با هوا کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خدا را جمع نتوان با هوا کرد یکی از این دو را باید رها کرد ولی ترک خدا کردن محالست که هر کس کرد خود را مبتلا کرد به ملک عافیت ره برد آنکو به دانایی حذر زین ابتلا کرد خنک آنکو به توفیق خدایی خدا بگرفت و ترک هر هوا کرد زهی دانای رند با کفایت که بر حد کفایت اکتفا کرد خد ا زآنکس رضا باشد که خود را به تقدیر خدای خود رضا کرد رضا دادند مردان هر قضا را بلی کس پنجه نتوان با قضا کرد تو بستی عهد با حق بندگی را بعهد ای بنده می باید وفا کرد اگر خود بنده هستی بنده آخر به کار خواجه کی چون و چرا کرد الا ای همنشین مطلب نگهدار صغیرت حق صحبت را ادا کرد صغیر اصفهانی