صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۱: منت دلم ز حلقهٔ موی تو میکشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منت دلم ز حلقهٔ موی تو میکشد کان را ز دیر و کعبه بسوی تو میکشد با روی زرد گرم فرار است آفتاب گویا خجالت ازمه روی تو میکشد زیبد اگر زند به سر هر دو کون پای میخوارهٔی که می ز سبوی تو میکشد زان دم که پا ز دامن مادر کشیده ام عشقم عنان گرفته به سوی تو میکشد ای زلف یار چوندل ما از چه خو نشود خجلت اگر نه نافه ز بوی تو میکشد خواهد اگر که نقش قیامت رقم کند نقاش نقش قد نکوی تو میکشد آنرا که می دهند بباغ بهشت جای گر آدم است رخت بسوی تو میکشد از چاک سینه هر نفسی میکشد صغیر آهی در انتظار رفوی تو تو میکشد صغیر اصفهانی